اثبات عقلی : پس در صورتی که ظالم را اگر یاری کننده نباشد نتواند ظلم بکند، عقل حکم می کند که یاری کردن او حرام و او را با ظالم در زشتی کردار و مواخذه و مسوولیت یکی می بیند و خلاصه عقل ، بدون هیچ تردیدی به حرام بودن یاری ستمگر در ظلمی که می کند ، حکم می کند.
اما اجماع - پس از مراجعه به کتب فقهی ، معلوم می شود که حرمت کمک ستمگردر ستمش مورد اتفاق جمیع فقها و مسئله اجماعی است.
از قرآن هم برای اثبات حرمت آیه شریفه «وَلاَ تَرْكَنُواْ إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ » که گذشت، کافی است و پر ظاهر است جایی که کوچک ترین میل با ظالم حرام باشد، یقینا یاری کردنش در ظلمش به طریق اولی حرام خواهد بود. زیرا یاری کردن ستمگر از بالاترین مراتب رکون است و نیز در سوره مائده می فرماید: «یاری نکید بر گناه و بر ستمکاری و بترسید از عذاب خداوند، به درستی که خداوند سخت عفاب کننده است» {سوره مائده آیه3}
